شاید شما هم مثل بسیاری از افراد شیفته تحصیل در کانادا آن هم در رشته پزشکی باشید. شاید شما مجذوب سیستم آموزشی قدرتمند کانادا شده‌اید؛ چرا که، برای مثال، پنج دانشگاه کانادایی جزء 100 دانشگاه برتر در رتبه‌بندی آموزش عالی تایمز (THE) هستند.
شاید هزینه‌های پایین تحصیل در دانشکده‌های پزشکی کانادا نظر شما را جلب کرده، چراکه شهریه سالانه برای دانشجویان کانادایی حدود 13,000 دلار آمریکا و برای دانشجویان بین‌المللی 23,000 دلار آمریکا است.
در مقایسه با میانگین مبالغ شهریه دانشکده‌های پزشکی آمریکا (که حدود 33،000 دلار آمریکا برای دانشجویان بومی ایالات متحده جهت تحصیل در دانشگاه‌های دولتی، و 58،000 دلار آمریکا برای تحصیل دانشجویان خارجی در دانشگاه‌های دولتی و دانشجویان دانشگاه‌های خصوصی است) دانشکده‌های پزشکی کانادا بسیار ارزان‌تر هستند. یا شاید هم در مورد استاندارد بالای این کشور و زیبایی‌های طبیعی‌اش شنیده‌اید و بخواهید در آنجا اقامت کنید.
دلیلتان برای تحصیل در دانشگاه‌های کانادا هرچه که باشد، ممکن است این را هم بدانید که پذیرش در دانشکده‌های پزشکی کانادا کمی با جاهای دیگر متفاوت است. هدف این مقاله راهنمایی و هدایت شما در طول فرآیند درخواست پذیرش (اپلیکیشن) از دانشکده‌های پزشکی کانادا، بیان تفاوت‌های موجود بین درخواست برای دانشکده‌های پزشکی آمریکا و کانادا، و همچنین تشریح استراتژی‌هایی است که با اتخاذ آنها شانس پذیرشتان به حداکثر می‌رسد.
گرفتن پذیرش از یک دانشکده پزشکی کانادا چقدر سخت است؟
مدت‌ها است که شایعه شده دانشکده‌های پزشکی کانادا، به دلیل کمبود پزشک در این کشور، استانداردهای پزشکی پایین‌تری نسبت به سایر کشورها دارند. اما در واقع، نرخ پذیرش در دانشکده‌های پزشکی کانادا نسبت به دانشکده‌های پزشکی آمریکا پایین‌تر است (به طور متوسط حدود 20 درصد در مقابل 42 درصد).
بحث کمبود پزشک (که واقعاً هم وجود دارد) خودبخود باعث افزایش قابل توجه میزان پذیرش نمی‌شود، چراکه ظرفیت کلاس‌های درس محدود است. نه آن‌قدر دانشکده پزشکی و بیمارستان در کشور وجود دارد، و نه به قدر کافی پرسنل و منابع برای جا دادن تعداد بیشتری از دانشجویان و انترن‌ها در دسترس است که بتوان چنین کمبودی را به یکباره جبران کرد.
به همین دلیل است که دانشکده‌های پزشکی کانادا به شدت خواهان جذب دانشجویان ساکن در استان خود هستند. چراکه مسئولان دانشکده‌ها نسبت به ماندن این دانشجویان در استان خود و فعالیت در آنجا اطمینان بیشتری دارند.
به علاوه، فارغ‌التحصیلان دانشکده‌های پزشکی کانادایی نسبتاً به راحتی وارد دوره‌های دستیاری یا همان رزیدنسی (residency program یا دوره تکمیلی آموزش‌های عملی) می‌شوند، در حالیکه ورود به چنین دوره‌هایی برای بسیاری از دانشجویان کانادایی که مدرک خود در خارج از کشور گرفته‌اند بسیار دشوار است (دلیل آن را بعداً توضیح میدهیم).
آیا دانشکده‌های پزشکی کانادا دانشجوی بین‌المللی می‌پذیرند؟
دانشکده‌های پزشکی کانادا سیاست‌های مختلفی در خصوص دانشجویان بین‌المللی دارند. برخی دانشجویان بین‌المللی را می‌پذیرند، برخی صرفاً داوطلبان اهل کشورهای طرف قرار خود (عمدتاً کشورهای حاشیه خلیج فارس) را می‌پذیرند، و برخی دیگر نیز اصلاً دانشجوی بین‌المللی نمی‌پذیرند.
این تمرکز بر داوطلبان داخلی تا حدودی به این دلیل است که سیستم آموزشی کانادا می‌خواهد مطمئن شود که دانشجویان دانشکده‌های پزشکی کانادا بعد از فارغ‌‌التحصیلی در کانادا فعالیت می‌کنند. دولت کانادا بودجه‌های سنگینی را برای این دانشکده‌ها در نظر گرفته و ترجیح می‌دهد که فارغ‌التحصیلان آنها در خدمت نیازهای سیستم سلامت کشور خودش باشند.
با این حال از بین 17 دانشکده پزشکی در کانادا، هفت دانشکده، دانشجویان بین‌المللی اهل کشورهایی که با دانشگاه‌های کانادا قرارداد ندارند را هم می‌پذیرند. بنابراین، اگر اهل آمریکا، انگلیس یا سایر کشورهایی هستید که عموماً با دانشکده‌های کانادا قرارداد ندارند، باید تلاشتان را بر این هفت دانشکده متمرکز کنید.
البته، به خاطر داشته باشید که این دانشکده‌ها اگرچه ممکن است به دانشجویان بین‌المللی اجازه درخواست پذیرش در دوره‌های خود را بدهند، با این حال هیچ تضمینی وجود ندارد که حتماً دانشجویان مذکور را بپذیرند و وقتی هم که می‌پذیرند، اغلب تعداد پذیرفته‌شدگان تک رقمی است. در سال تحصیلی 2018-2019 تنها 16 دانشجوی جدیدالورود از کشورهای بدون قرارداد در مؤسسات کانادایی ثبت‌نام کردند.
به علاوه، از میان این دانشکده‌ها، در سه مورد (دانشگاه لاوال، دانشگاه شربروک، و دانشگاه مونترال که همگی در کبک هستند) تدریس سرفصل‌ها به زبان فرانسوی است.
البته لازم به ذکر است که پذیرش در دانشکده‌های پزشکی در هر کشوری رقابتی است و شما با اضافه کردن یک دانشکده کانادایی به فهرست درخواست‌هایتان، عملاً شانس ورودتان به رشته پزشکی را افزایش می‌دهید. به علاوه، دانشکده‌های پزشکی کانادا در مقایسه با دانشکده‌های آمریکایی الزامات کمتری برای پذیرش دارند، که این خود یک نکته مثبت دیگر است.
آیا در دوره‌های رزیدنسی اولویت با کسانی است که مدرک پزشکی از کانادا دارند؟
اگر شما یک شهروند غیرکانادایی هستید و مایلید در کانادا وارد حرفه پزشکی شوید، در این صورت برای پذیرفته شدن در برنامه‌های رزیدنسی پزشکی در کانادا می‌بایست یک مدرک پزشکی کانادایی داشته باشید. در سال 2020، 96.5 درصد از فارغ‌التحصیلان دانشکده‌های پزشکی کانادا موفق به ورود به برنامه‌های رزیدنسی پزشکی این کشور شدند. در مقابل، تنها 59.5 درصد از فارغ‌التحصیلان دانشکده‌های پزشکی آمریکا و 29.2 درصد از دانشجویان بین‌المللی فارغ‌التحصیل از
دانشکده‌های پزشکی که برای حضور در برنامه‌های رزیدنسی پزشکی کانادا درخواست داده بودند موفق به ورود به این برنامه‌ها شدند.
برخی از برنامه‌های رزیدنسی پزشکی کانادا اصلاً فارغ‌التحصیلان بین‌المللی و فارغ‌التحصیلان از آمریکا را نمی‌پذیرند، در حالیکه برخی دیگر (مثل دانشگاه‌های تورنتو و مک‌مستر) برای چنین داوطلبانی سهمیه در نظر می‌گیرند.
به علاوه، حتی انجمن دانشکده‌های پزشکی کانادا در سال‌های اخیر توصیه کرده که فارغ‌التحصیلان بین‌المللی و آمریکا، امکان درخواست برای رزیدنسی را نداشته باشند مگر بعد از دور دوم پذیرش‌ها.
البته، داشتن یک مدرک پزشکی از کانادا متضمن این امر نخواهد بود که شما در یک برنامه رزیدنسی کانادایی پذیرفته شوید. برای اینکه صلاحیت ورود به چنین برنامه‌ای را داشته باشید می‌بایست شهروند یا دارنده اقامت دائم کانادا باشید. آن دسته از دانشجویان خارجی که به مدت دو سال در یک مؤسسه آموزش عالی معتبر کانادایی درس خوانده‌اند می‌توانند برای اقامت دائم کانادا درخواست بدهند.
در مقابل، فارغ‌التحصیلان بین‌المللی، حتی قبل از اینکه بتوانند برای برنامه‌های رزیدنسی پزشکی درخواست بدهند، می‌بایست آزمون صلاحیت شورای پزشکی کانادا (که فارغ‌التحصیلان دانشکده‌های کانادا و آمریکا تنها بعد از دوره رزیدنسی نیازمند شرکت در آن هستند) را پشت سر بگذارند. برای این فارغ‌التحصیلان همچنین یک سری الزامات مربوط به خود استان هم وجود دارد، از قبیل آزمون‌های ورودی.
خلاصه اینکه اگر هدفتان ورود به یکی از برنامه‌های رزیدنسی پزشکی کانادا است، با تحصیل در یک دانشکده پزشکی کانادایی انجام این کار برایتان بسیار ساده‌تر خواهد بود.
دانشکده‌های پزشکی کانادا چه معیارهایی برای جذب دانشجو دارند؟
برخی ادعا می‌کنند که دانشکده‌های پزشکی در کانادا، در مقایسه با همتایان خود در آمریکا، به ویژگیهای شخصیتی کمتر توجه کرده و بیشتر دغدغه نمرات و عملکرد داوطلبان در آزمون‌ها را دارند. گواه این افراد هم این است که از نظر اکثر دانشگاه‌های کانادا برای اینکه یک داوطلب اصلاً واجد شرایط پذیرش شود ابتدا باید یک حداقل GPA (معدل کل مقطع تحصیلی قبلی که از تقسیم مجموع نمرات مقطع قبلی بر تعداد واحدهای درسی اخذ شده در آن مقطع به دست می‌آید) و نمره MCAT را داشته باشد؛ و اینکه GPA داوطلبانی که در کانادا موفق به اخذ پذیرش می‌شوند از GPA همتایانشان در آمریکا بیشتر است و دست آخر اینکه تعداد بسیار کمی از دانشکده‌های کانادایی، معرفی‌نامه شخصی دانشکده‌های پزشکی (medical school personal statement) طولانی‌ای که در آمریکا از داوطلبان خواسته می‌شود را از متقاضیان پذیرش خود مطالبه می‌کنند.
اما این ادعاها، در واقع، کمی گمراه کننده هستند.
دانشکده‌های کانادایی تنها به این دلیل از داوطلبان GPA بالاتری می‌خواهند که در این کشور فرآیند پذیرش در کل رقابتی‌تر است؛ نه به این خاطر که دانشکده‌های کانادایی به ویژگیهای شخصیتان اهمیت نمی‌دهند. برعکس، آنها هم مثل دانشکده‌های پزشکی آمریکا می‌خواهند مطمئن شوند که دانشجویان پذیرفته شده ویژگیهای لازم برای مراقبت از بیماران مختلف را دارند.
چهارچوب آموزشیCanMEDS ، که در ابتدا برای آموزش پزشکان در کانادا ایجاد شده بود، توانایی‌های مورد نیاز پزشکان برای انجام مؤثر وظایف پزشکی را به تفصیل توضیح می‌دهد. روحیات و نقش‌های در نظر گرفته شده CanMEDS برای پزشکان که از اهمیت بالایی نیز برخوردارند عبارتند از: همدم بودن، همقدم بودن، مدیر بودن، مدافع سلامت بودن، پژوهشگر بودن و حرفه‌ای بودن.
به این ترتیب، تمرکز این دانشکده‌ها فقط بر دانش نبوده بلکه آنها شایستگی و حساسیت شخص نسبت به سوابق شخصی و اجتماعی بیماران و جامعه را نیز مد نظر قرار می‌دهند.
ما توصیه میکنیم در ابتدای فرآیند درخواست پذیرشتان با در نظر گرفتن ویژگیهای مورد نظر CanMEDS هر تجربه‌ای که ممکن است جزء این طبقه‌بندی‌ها قرار بگیرد
را فهرست کنید. چنین فهرستی، در زمانی که فهرست فعالیت‌های خود را تهیه می‌کنید و به پرسش‌های تشریحی کوتاهی (که برای هر دانشکده متفاوت است) پاسخ می‌دهید به شما خیلی کمک خواهد کرد. درست همان‌طور که با از پیش نوشتن مقالات ثانویه (secondary essays) برای دانشکده‌های پزشکی آمریکا می‌توانید دردسر و زحمتتان در طول فرآیند درخواست پذیرش را کم کنید، برنامه‌ریزی زود هنگام مطابق با اولویت‌های مد نظر CanMEDS، فرآیند درخواستتان برای ورود به دانشکده‌های پزشکی کانادا را بسیار راحت‌تر کند.
دانشکده‌های پزشکی کانادا به این دلیل معرفی‌نامه شخصی را از الزامات خود حذف کرده‌اند که معتقدند چنین اظهارنامه‌ای معیار قابل اطمینانی برای ارزیابی ویژگیهای شخصی یک داوطلب نیست. برای مثال، دانشجویی که زمان و پول کافی برای راه‌اندازی یک پروژه سلامت عمومی در کشور پرو را داشته قطعاً داستان بسیار تأثیرگذارتری نسبت به کسی را خواهد داشت که در ساعات بعد از مدرسه‌اش در ازاء حداقل دستمزد کار می‌کرده (حتی اگر نفر دوم تمامی ویژگی شخصی مورد نیاز برای تبدیل شدن به یک پزشک بی‌نظیر را داشته باشد).
بنابراین، دانشکده‌های پزشکی کانادا توجه خود را عمدتاً بر استفاده از چند معیار دیگر متمرکز کرده‌اند، از جمله:
- توضیحات 20 تا 50 کلمه‌ای در مورد فعالیت‌های فوق برنامه داوطلب، مشابه بخش کار و فعالیت‌های *AMCAS Work & Activities که گاهی اوقات می‌تواند با توضیحات اضافیِ تا 250 کلمه‌ای همراه باشد
* AMCAS =The American Medical College Application Service
ارزیابی رایانه‌ای برای ارزیابی ویژگیهای شخصی (CASPer)، یک آزمون شخصیت آنلاین که پر از پرسش‌های مبتنی بر سناریوهای مختلف است.
- آزمون «مصاحبه‌های کوتاه متعدد» (Multiple Mini Interview) و نسخه‌های مشابه آن، که با هدف اخذ پاسخ‌های صادقانه‌تر از داوطلب در مقایسه با مصاحبه‌های میزگردی (با حضور چند مصاحبه‌گر) طراحی شده و استفاده از آن در آمریکا در حال افزایش است
در بخش بعدی به شکل گام به گام توضیح خواهیم داد که چگونه می‌توانید با استفاده از این معیارها و معیارهای دیگر نشان دهید که ویژگیهای مورد نظر CanMEDS را دارا هستید و وارد دانشکده پزشکی کانادایی مورد نظرتان شوید.
به علاوه، باید فهرست دانشگاه‌هایی که در ضمیمه این مقاله ارائه شده را هم چک کنید؛ این فهرست به شما خواهد گفت که هر یک از دانشگاه‌ها از کدام یک از این معیارها استفاده می‌کنند، چراکه قوانین داخلی هرکدام از آنها کمی با دیگری تفاوت دارد (برای مثال، همه دانشکده‌ها از مصاحبه‌های کوتاه متعدد استفاده نکرده و نمره آزمون MCAT را قبول ندارند).
و دست آخر اینکه می‌بایست به وب‌سایت دانشکده‌هایی که برایشان درخواست می‌فرستید مراجعه کنید، چون اکثر آنها توضیح می‌دهند که هر بخش از درخواستتان را چطور ارزیابی می‌کنند. برای مثال، دانشگاه مونترال صراحتاً بیان می‌کند که داوطلبان را برمبنای: 40 درصد سوابق تحصیلی، 50 درصد مصاحبه‌های کوتاه متعدد و 10 درصد CASPer ارزیابی می‌کند.
چگونه می‌توان از دانشکده‌های پزشکی کانادا پذیرش گرفت
گام اول:
ددلاین‌های (deadlines؛ آخرین مهلت‌ها) مربوط به پذیرش دانشکده‌های پزشکی کانادا را چک کنید
ددلاین‌های تعیین شده برای امور پذیرش در بین دانشگاه‌ها و مناطق مختلف متفاوت است. شش دانشکده پزشکی انتاریو درخواست‌های پذیرش خود را با استفاده از سرویس اپلیکیشن دانشکده پزشکی انتاریو (OMSAS) یکجا متمرکز کرده‌اند. برنامه زمانی و ددلاین‌های آن معمولاً از این قرار است:
- ژوئیه: شروع پذیرش درخواست‌ها
- اکتبر: ددلاین ارائه درخواست‌ها، ریزنمرات، شرح سوابق، معرف‌ها و سایر مدارک
- نوامبر: ددلاین ارائه نمره MCAT
- ژانویه: اطلاع‌رسانی و هماهنگی در مورد زمان مصاحبه‌ها
- اواخر ژانویه تا اواخر مارس: مصاحبه‌ها
- می: اولین دور پذیرش‌ها
سایر دانشکده‌ها از سیستم درخواست‌های آنلاین خود استفاده می‌کنند، که جدول زمانی دقیق آنها سال به سال تغییر می‌کند. اما معمولاً ددلاین ارائه مدارک آنها از این قرار است:
- ژوئیه: دانشگاه دالهوزی
- سپتامبر: دانشگاه بریتیش کلمبیا، دانشگاه مموریال نیوفاندلند، دانشگاه مک‌گیل
- اکتبر: دانشگاه کلگری، دانشگاه مانیتوبا، دانشگاه ساسکاچوان، دانشگاه آلبرتا
- نوامبر: دانشگاه شربروک، دانشگاه مونترال، دانشگاه لاوال
برخی از دانشکده‌ها، مثل دانشکده پزشکی دانشگاه بریتیش کلمبیا، ددلاین تصمیم زود هنگام (early decision؛ یا همان پذیرش زود هنگام) دارند. با این حال، حتی در چنین مواردی هم پرونده داوطلبان تا بعد از مهلت نهایی برای ارائه مدارک بررسی نمی‌شود (بنابراین ارائه درخواست در حالت تصمیم زود هنگام هیچ امتیازی برای پذیرش شما ایجاد نمی‌کند).
گام دوم:
ببینید دانشکده مورد نظرتان GPA شما را چطور محاسبه می‌کند
سیستم نمرهدهی دانشگاه‌ها معمولاً متفاوت است، بنابراین هر دانشکده پزشکی کانادایی، GPA را به روش خودش محاسبه می‌کند. معمولاً برای این کار فقط یک نمره حرفی یا سیستم درصدی به یک مقیاس 4 یا 4.33 یا مقیاس دیگری تبدیل می‌شود.
در برخی دانشکده‌ها، مثل دانشکده‌های دانشگاه‌های تورنتو و بریتیش کلمبیا، اگر دانش‌آموزی همیشه بالاترین تعداد درس ممکن برای هر ترم (که معمولاً در کانادا پنج درس است) را گرفته باشد پایین‌ترین نمرات او را مد نظر قرار نمی‌دهند.
اگر در سیستمی درس خوانده باشید که در آن دانش‌آموزان در هر ترم کمتر از پنج درس برمی‌دارند، ممکن است این موضوع شما را نگران کند، که البته نیازی به نگرانی نیست. کمیته‌های پذیرش با سیستم‌های نمرهدهی در سایر مؤسسات آموزشی آشنا بوده و در چنین شرایطی شما را برای برداشتن تعداد درس کمتر از پنج درس جریمه نمی‌کنند.
معمولاً کم و زیاد شدن‌های ناشی از تبدیل سیستم نمرهدهی هیچ تأثیری در نتیجه نهایی ندارد، خصوصاً اگر در مدرسه دانش‌آموز ممتازی بوده باشید و سایر معیارهای درخواست پذیرش را داشته باشید. با این حال اگر مدرسه یا دانشگاه قبلی‌تان از یک سیستم نمرهدهی غیرمتعارف استفاده می‌کرده، بهتر است این موضوع را در کادر «توضیحات تحصیلی» (Academic Explanations) موجود در فرم‌های درخواست پذیرشتان ذکر کنید.
گام سوم:
فهرست فعالیت‌ها/ شرح سوابق خود را برای سیستم OMSAS بنویسید
تنها بیانیه کتبی که اکثر دانشکده‌های پزشکی کانادا از شما مطالبه می‌کنند فهرستی از فعالیت‌های فوق برنامه شما با توضیحات کوتاه است، درست مثل بخش کار و فعالیت‌های AMCAS.
البته، برخلاف AMCAS، اکثر دانشگاه‌های کانادا (به جز دانشکده‌های انتاریو، که همگی از OMSAS استفاده می‌کنند) از شما خواهند خواست که این فهرست‌ها را از طریق پورتال درخواست پذیرش خودشان ارسال کنید. همچنین، تعداد فعالیت‌هایی که می‌توانید فهرست کنید برای دانشکده‌های مختلف متفاوت است (32 برای OSMAS و 10 برای دانشگاه کلگری)؛ طول توضیحات هم برای هر دانشکده از 20 تا 250 کلمه متغیر است.
این فهرست فعالیت‌ها یکی از تنها فرصت‌هایی است که به کمیته‌های پذیرش امکان می‌دهند که از زندگی شخصیتان مطلع شوند، پس حتماً باید بهترین فعالیت‌هایتان را انتخاب کرده و مختصراً در موردشان توضیح بدهید.
چطور فعالیت‌هایتان را انتخاب کنید:
نباید هر فعالیتی که داشتید را ذکر کنید. از آنجا که کمیته‌های پذیرش تنها زمان کمی برای هر داوطلب در اختیار دارند، شما باید فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که بیشترین همخوانی را با ویژگیهای شخصیتی مد نظر CanMEDS داشته باشند.
بهترین حالت این است که فعالیت‌های شما شامل مواردی مثل مشاهده تعامل پزشکان با بیماران (physician shadowing)، دستیاری تحقیق و داوطلب شدن برای خدمات پزشکی باشد؛ که همگی گواه حس کنجکاوی شما در مورد این رشته («پژوهشگر») و داشتن دغدغه اقشار مختلف («مدافع سلامت») هستند.
اما باید به خاطر داشته باشید که از پزشکانِ CanMEDS انتظار می‌رود که علاوه بر داشتن بنیه تحصیلی قوی، شهروندانی با وجدان، هم‌صحبت‌هایی حساس، و علاقه‌مند به همکاری‌های جمعی باشند. همچنین انتظار می‌رود که آنها به آن دسته از احساسات شخصی و سوابق اجتماعی که درمان را پیچیده‌تر می‌کنند توجه کرده و چه در مطب و چه در اجتماع، به این دو بپردازند.
شما می‌توانید با نوشتن در مورد فعالیت‌های مرتبط با پزشکی خود نشان دهید که چنین ویژگی‌هایی را دارید. همچنین می‌توانید در مورد یک پروژه جامعه‌شناسی، داوطلب شدن برای کمک در مراکز تزریق ایمن برای معتادان، یا زمانی که به عنوان عضوی از یک تیم مناظره در یک مسابقه شرکت کردید مطالبی بنویسید.
به علاوه، می‌توانید فعالیت‌هایی از زندگی روزمره خود را نیز لحاظ کنید. بعضاً در مورد داوطلبان موفقی شنیده‌ایم که مراقبت از یک بیمار آلزایمری در خانواده یا کمک به دانش‌آموز جوان‌تر مبتلا به اختلال دوقطبی را در فهرست خود قرار داده بودند. چنین فعالیت‌هایی به این دلیل ارزش گفتن دارند، که آنها بی‌شک بر زندگی شما تأثیر گذاشته و شاید هم در علاقه‌مندی شما به حضور در دانشکده پزشکی نقش داشته باشند.
ذکر سوابق کاری و علایقی مثل کوه‌پیمایی، وزنه‌برداری یا خوانندگی در یک گروه موسیقی هم مفید خواهند بود چراکه چنین مواردی حاکی از تعهد شما بوده و نشان می‌دهند که شما می‌توانید در دنیای واقعی خارج از محیط درمانی هم تعامل کنید.
چگونه می‌توانید شرح فعالیت‌هایتان را بنویسید:
بعد از انتخاب فعالیت مورد نظر، باید به طور شفاف و مختصر توضیح دهید که چه کاری انجام داده‌اید، چه چیزی از آن یاد گرفته‌اید و فعالیت مذکور چه ارتباطی با CanMEDS دارد. تا حد ممکن لفظ قلم ننویسید، از به کار بردن حروف ربطی خودداری کرده و عبارات جزئی و معلوم استفاده کنید.
البته واضح است که انجام این کارها در تنها 250 کلمه کار سختی است، چه رسد به 50 یا 20 کلمه. بنابراین، بیایید به نمونه‌های بی‌نظیر ارائه شده توسط یک داوطلب، نگاهی بیندازیم. خواهید دید که در تمامی نمونه‌ها، با هر طولی، این استراتژی‌ها رعایت شده است.
شرح 20 کلمه‌ای نوشته شده برای دانشکده‌های OMSAS، بریتیش کلمبیا :
مراقبت از خاله مبتلا به آلزایمر
“همکاری با خانواده برای مراقبت 24 ساعته از خاله مبتلا به آلزایمر که برای غذا خوردن، استحمام و دستشویی رفتن به کمک نیاز دارد.”
تلاش جسمانی و عاطفی واقعی صورت گرفته در این فعالیت و ارتباط آشکار آن با ارزشهای CanMEDS مثل «همدم» بودن واقعاً تأثیرگذار است. داوطلب با استفاده از جملات کوتاه، کلمات مخفف، و سادهنویسی (مثل «رفتن به دستشویی») از هر 19 کلمه به خوبی بهره می‌گیرد.
شرح 50 کلمه‌ای برای دانشگاه کلگری:
صندوقدار فروشگاه بیمارستان
“وسایل مورد نیاز بیماران، خانوادهها، پرستاران و پزشکان را فراهم می‌کردم. به مشتریان برای خرید هدیه یا گل برای عزیزانشان کمک می‌کردم. اجناس را مرتب میچیدم و قیمت میزدم و فروشگاه را تمیز می‌کردم و مراقب آن بودم. با خانوادههای بیمارانی که مرتباً به بیمارستان میآمدند ارتباط برقرار می‌کردم و برای والدینی که توان خرید هدیه نداشتند کمک جمعآوری می‌کردم.”
خضوعی که در کار دیده می‌شود حاکی از تمایل داوطلب برای یادگیری بیشتر در مورد احساس بیماران و کادر درمان در طول حضورشان در بیمارستان است. و تأکید بر تعاملات کوچک و در عین حال مهم از لحاظ عاطفی گویای این است که داوطلب اتخاذ نقش‌های CanMEDS مثل «همدم» یا «مدافع سلامت» بودن را یاد گرفته است.
شرح 100 تا 200 کلمه‌ای برای دانشگاه تورنتو :
داوطلب در مرکز طب بومی
“در این مرکز به کشت و پرورش گیاهان جهت تهیه داورهای سنتی برای اعضای جامعه بومی کمک می‌کردم. من همچنین در کارگاههای آموزشی شرکت کردم و در مورد دیدگاههای بومیان نسبت به سلامت مطالبی آموختم.
به علاوه، در مورد پیوندهای عمیق بین سلامت، اجتماع و سرزمین؛ نابرابریهایی که بومیان در زمینه بهداشت با آن روبرو هستند؛ و نقشی که سنت می‌تواند در سلامت و اصلاح جامعه داشته باشد هم کنکاش کردم.
امیدوارم که کار داوطلبانه من به دوام این مرکز و تداوم جریان حیاتی دانش و سنتهای پزشکی کمک کرده باشد. به عنوان یک پزشک آینده نیز امیدوارم که بتوانم با این نابرابریها بجنگم و از دیدگاههای بومیان در زمینه سلامت در کار پزشکی خود استفاده کنم.”
دانشکده‌های پزشکی کانادا به پزشکان بیشتری که نسبت به نیازهای جوامع بومی حساس هستند نیاز دارند. کمیته‌های پذیرش حتی با سالخوردگان بومی مشورت می‌کنند تا مطمئن شوند که عملکردشان مطابق این نیازها خواهد بود. داوطلب با استفاده مکرر از فعل «یاد گرفتم» نشان می‌دهد که این ویژگیها را داشته و قصد ندارد بعد از اینکه پزشک شد تمام این درسها را فراموش کند.
اگر شما اهل کانادا نیستید یا امکان کار داوطلبانه در این اجتماعات را ندارید، مشکلی نیست. فعالیت‌هایی را لحاظ کنید که نشان دهد مایلید از گروههای به حاشیه رانده شده مطالبی یاد بگیرید (نه اینکه فقط به آنها خدمت یا با آنها تعامل کنید).
گام چهارم:
بیانیه شخصی خود را بنویسید
برخی از دانشکده‌های پزشکی کانادا از شما می‌خواهند که بیانیه‌های شخصی طولانی‌تری را با تمرکز بر پرسش‌های به خصوصی ارائه دهید، درست مثل AMCAS. نوشتن چنین متونی با چیزی که تا حالا توضیح دادیم کمی تفاوت دارد.
البته، نباید فراموش کنید که دانشکده‌های پزشکی کانادا به دنبال دانشجویانی هستند که بتوانند نقش‌های مد نظر CanMEDS را پوشش دهند.
برای مثال دانشگاه تورنتو از شما خواهد خواست که در مورد چهار پرسش (در مورد زندگی یا وضعیت فعلی‌تان یا فعالیت شما به عنوان یک پزشک) چهار بیانیه 250 کلمه‌ای بنویسید که هدف آنها بررسی این است که آیا شما ویژگیهای CanMEDS را دارید یا خیر.
اگر پیش‌نویس‌های CanMEDS خود را دم دست داشته باشید برای سناریوهایی مثل این آماده خواهید بود. با این حال، بیایید نگاهی بیندازیم به دو مثالی که در پاسخ به پرسش‌های مطرح شده در یکی از آزمون‌های پذیرش دانشگاه تورنتو نوشته شدهاند. در اینجا بیشتر بر موضوع پاسخ‌ها تمرکز میکنیم تا ساختار و سبک آنها.
“به نظر من، صرفاً درمان عوامل زیست‌شناختی موجود در پس یک بیماری کافی نیست. پزشکان همچنین باید با ایجاد رابطه نیرومندی با بیماران، یا به عبارتی اضافه کردن احساسات انسانی، به آن دسته از عوامل اجتماعی و روان‌شناختی که در مشکل بیمار نقش دارند نیز بپردازند.
زمانی که اپراتور یک خط تماس جلوگیری از خودکشی بودم، دائماً با تماس‌گیرندگانی صحبت می‌کردم که از بیماری روانی رنج می‌بردند و، به گفته خودشان، از سیستم درمانی که مدام برایشان داروهای اعصاب تجویز می‌کرد که اتفاقا ناراحتی عاطفی زمینه‌ای آنها را بهبود نمی‌داد خسته شده بودند. یکی از این بیماران که سال‌ها به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کرد، هنوز هم مرتباً برای دریافت کمک با خطوط ما تماس می‌گرفت. به گفته خودش، قرص‌ها برخی علائم مثل بی‌خوابی را بهبود داده بودند اما او همچنان احساس انزوای شدیدی داشت و هیچ راهی برای دسترسی به پزشکانی که در بیمارستان روی درمان او کار می‌کردند نداشت. او به من گفت که در نتیجه، درمان باعث شده که احساس تنهایی بیشتری داشته باشد. تنها منبع دائمی پشتیبانی از او یک خط تماس بود که اپراتورهای آن اگرچه دلسوز و بسیار توانمند بودند اما به هیچ وجه در حد متخصصین سلامت روان دانش و قابلیت نداشتند. این تجربه به من نشان داد که نبودن احساسات انسانی نه تنها درمان را با شکست مواجه می‌کند بلکه می‌تواند بیماری را بدتر کند؛ و پزشکان باید مانند بیماری‌هایی که با آنها می‌جنگند چندبعدی بوده و به اندازه مسائل بیوشیمیایی به احساسات بیمار نیز توجه کنند.”
اگر بخواهیم این متن را برمبنای نقش‌های مد نظر CanMEDS بررسی کنیم خواهیم دید که ارجاع به یک مؤلف به خصوص و، در ادامه، بحث در مورد برخی از ادبیات پژوهشی موجود در زمینه اهمیت احساسات انسانی در درمان نشان می‌دهد که چقدر «پژوهشگر» هستید.
اما در عوض، داوطلب، این‌گونه استنباط می‌کند که هم CanMEDS و هم سؤال نشان دهنده اهمیت وجود پزشکی هستند که تمامی جنبه‌های مشکل بیماران را جدی می‌گیرد و تمام تلاش خود را برای درمان آن به کار می‌بندد؛ و به این ترتیب، تصمیم می‌گیرد خود را یک «همدم» معرفی کند.
اگرچه تجربه داوطلبی مورد استفاده او برای نشان دادن این مسائل بسیار تأثیرگذار است، اما آنچه مهمتر است این است که او چیزی که از این تجربه ارتباطی آموخته را صراحتاً توصیف می‌کند؛ که این نشان می‌دهد که او موضوع را با تمام وجود درک کرده است.
“اغلب، اینکه من خودم را وقف هر دو شاخه علوم تجربی و علوم انسانی می‌کنم دوستانم را سردرگم می‌کند. من به عنوان یک دانشجوی رشته ادبیات در مورد روابط بین ماهیت انسان، جنگ و تلاش ابدی‌مان برای کشف اهداف بالاتر می‌نویسم. در عین حال، به عنوان یک دانشمندان خودساخته، در یک مسابقه علوم اعصاب شرکت کردم و تحقیقی را در حوزه طب باروری انجام دادم، و به خاطر کارم در زمینه تشخیص سمی بودن محصولات آرایشی مقام دوم را در دانشگاه کسب کردم. از نظر من این علائق هرگز متضاد یا حتی جدا از یکدیگر نبوده‌اند. من معتقدم که علوم تجربی و انسانی می‌توانند از پس سرکش‌ترین مشکلات یکدیگر برآمده و پتانسیل واقعی همدیگر را آشکار سازند. برای مثال، تنها مطالعه‌ای مرکب از علم و هنر می‌تواند به ما در درک پیچیدگی روان آدمی، که بدون آن واقعاً قادر به درمان جسم نیستیم، کمک کند. بنابراین من هر دو را مطالعه می‌کنم و موضوع تحقیقم هرچه که باشد، صرفاً مشتاق دستیابی به یافته‌های جدید هستم. برای مثال، خواندن شعری در مورد گم شدن یک زن بومی، برای من نه تنها یک تمرین ادبیات، بلکه فرصتی برای یادگیری در مورد این ظلم چندوجهی نهفته است که چرا این اجتماعات همچنان به مراقبت‌های اجتماعی و درمانی مناسب دسترسی ندارند.”
از آنجایی که موضوع این پرسش خیلی گسترده است، این خطر وجود دارد که توصیفی که از سبک یادگیری مورد نظرتان می‌نویسید با مواردی که دانشگاه بریتیش کلمبیا برای داوطلبان خود در نظر دارد همخوانی نداشته باشد.
داوطلب هم برای اجتناب از این کار پاسخ خود را حول چهارچوب‌های CanMEDS متمرکز کرده و تنها در مورد جنبه‌هایی از سبک یادگیری خود توضیح می‌دهد که می‌توانند او را به پزشک بی‌نظیری تبدیل کنند. امروزه تحقیقات و مقالات آکادمیک زیادی در مورد همکاری‌ها و هماهنگی‌های بالقوه میان علوم تجربی و علوم انسانی وجود دارد، بنابراین بحث این داوطلب در این زمینه و فعالیت بین رشته‌ای خودِ او به تقویت توانایی‌هایش در نقش «پژوهشگر» کمک می‌کند. اما نکته جالب‌تر نحوه استفاده او از آن ایده‌ها برای نشان دادن توانایی‌اش در نقش یک «مدیر» یا یک «مدافع سلامت» است؛ داوطلب برای این کار، نشان می‌دهد که علوم انسانی باعث شده که او نابرابری‌های تاریخی که مسبب پایین بودن کیفیت امکانات اجتماعی و یا درمانی بومیان است را بهتر درک کرده باشد.
در کل، اینکه مثل این داوطلب، با نشان دادن میزان درک خود از مشکلات پزشکی در دنیای واقعی، خود را به عنوان یک «پژوهشگر» یا یک «مدیر» معرفی کنید ایده خوبی است.
گام پنجم:
برای CASPer آماده شوید
CASPer یک آزمون آنلاین است که یک سری سناریوی فرضی را در اختیار داوطلبان قرار داده و از آنها می‌پرسد که در هر یک از این موقعیت‌ها چگونه عمل خواهند کرد. این سناریوها به دنبال محک زدن دانش پزشکی داوطلبان یا پاسخ‌های درست یا غلط نیستند. بلکه نمره‌ای که به داوطلبان می‌دهند برمبنای میزان همخوانی توضیحات آنها با اخلاق و حساسیت‌های یک پزشک ایده‌آل است. در حال حاضر در 12 دانشکده پزشکی کانادا از CASPer استفاده می‌شود.
گام ششم:
برای مصاحبه‌ها آماده شوید
هشت دانشکده پزشکی کانادایی از قالب مصاحبه‌های کوتاه متعدد (Multiple Mini-Interview) استفاده می‌کنند، در حالیکه هفت دانشکده دیگر یا آن را متناسب با نیاز خود اصلاح کرده یا با مصاحبه‌های میزگردی ترکیب می‌کنند. فقط دو دانشکده تنها ازمصاحبه‌های میزگردی سنتی استفاده می‌کنند. فهرست دانشکده‌های پزشکی موجود در انتهای مقاله به شما خواهد گفت که دانشگاه مورد نظرتان از چه قالبی استفاده می‌کند. نحوه آمادگی برای هر یک از این آزمون‌ها به این شکل است:
در طول MMI به ترتیب از شش تا ده ایستگاه عبور می‌کنید. در هر ایستگاه به شما یک موضوع یا سناریو داده می‌شود و از شما خواسته می‌شود تا به یک سؤال پاسخ داده یا یک تکلیف را انجام دهید.
دانشکده‌های پزشکی به این دلیل از MMI استفاده می‌کنند که آنها معتقدند با پاسخ‌های محدود نمی‌توانند به خوبی مهارت‌های ارتباطی و ویژگیهای شخصیتان را ارزیابی کنند.
MMIهای کانادایی با MMIها آمریکایی دقیقاً یکی نیستند. معمولاً در آنها سناریوهایی که به مسائل محلی می‌پردازند بیشتر است. این قالب، که در حال حاضر در سراسر دنیا پراکنده شده، در واقع در دانشگاه مک‌مستر کانادا تدوین شده و هدف آن اطمینان از این بود که دانشکده‌های پزشکی داوطلبانی را جذب کنند که به عنوان پزشک آینده بتوانند نیازهای کشور را رفع کنند.
به همین دلیل، در کمیته‌های MMI کانادا، علاوه بر پزشکان و دانشجویان، سالخوردگان بومی، افراد فرانسوی زبان، و اعضای سایر اقشار هم حضور دارند.
البته این به این معنی نیست که تمامی سناریوها مربوط به کانادا باشند، اما برخی از آنها قطعاً خواهند بود، پس داشتن اطلاعاتی در مورد مسائل جاری کشور و حساسیت نسبت به آنها برای داوطلبان بسیار مفید خواهد بود. برای مثال، پرسش‌های MMI دانشگاه مک‌گیل، هم مسائل اخلاقی مربوط به تجویز داورهای هومیوپاتی را در برمی‌گیرد و هم به مسائل اخلاقی مرتبط با امتیازی که دانشکده‌های پزشکی در فرآیند پذیرش برای دانشجویان اهل شمال انتاریو قائل می‌شوند اشاره دارد. پرسش‌های MMI دانشگاه‌های بریتیش کلمبیا و کلگری هم ترکیب مشابهی دارند.
دانشگاه‌های مونترال، لاوال و شربروک مصاحبه‌های خود را تحت یک قالب MMI اصلاح شده واحد انجام می‌دهند. زمان پاسخ در مقایسه با اکثر MMIها کوتاه‌تر است (7 دقیقه در مقابل 8 دقیقه) و تعداد ایستگاه‌ها هم بیشتر است (12 ایستگاه).
برخی از دانشکده‌های پزشکی کانادا هنوز هم مصاحبه‌های خود را به شکل سنتی و با تمرکز بر کسب اطلاع مربوط به سرگذشت شخصی و صلاحیت‌های حرفه‌ای داوطلبان انجام می‌دهند. دانشگاه‌های وسترن و اتاوا از مصاحبه‌های میزگردی 45 دقیقه‌ای با حضور سه مصاحبه‌کننده استفاده می‌کنند. دانشگاه‌های کویینز و مموریال نیوفاندلند از این میزگردها در ترکیب با ایستگاه‌های سناریوی MMI استفاده می‌کنند. دانشگاه تورنتو هم ایستگاه‌های سناریوی MMI را کنار گذاشته و مصاحبه‌های شخصی تک به تک روی آورده؛ قالبی که تحت عنوان مصاحبه شخصی اصلاح شده (MPI) شناخته می‌شود.
گام هفتم:
موفق نشدید؟ دوباره درخواست بدهید
اگر در هیچ‌یک از انتخاب‌های اولتان پذیرش نشدید، یکی از گزینه‌های پیش رویتان دادن درخواست مجدد است. فقط کمتر از 20 درصد از داوطلبان در اولین تلاششان پذیرش می‌گیرند. و از آنجایی که بسیاری از داوطلبان باصلاحیت ریجکت می‌شوند، دانشکده‌های پزشکی کانادا، بدون در نظر گرفتن نتایج بار اول، به آنها اجازه می‌دهند که دوباره درخواست پذیرش بدهند. البته بهتر است برای درخواست بعدی یک فاصله یک ساله در نظر بگیرید تا بتوانید در این مدت دوباره در MCAT شرکت کنید، فعالیت‌های فوق‌برنامه‌تان را قوی‌تر کنید، یا سایر نقاط ضعفی که در درخواستتان وجود دارد را بهبود ببخشید.
فهرست دانشکده‌های پزشکی در کانادا
در ادامه به معرفی دانشگاه‌های کانادا در حوزه پزشکی می‌پردازیم و فهرست 17 دانشکده پزشکی کانادا را مشاهده خواهید کرد که به دو دسته تقسیم شدهاند: دانشکده‌هایی که دانشجویان بین‌المللی کشورهای بدون قرارداد را می‌پذیرند، و آن‌هایی که چنین دانشجویانی را نمی‌پذیرند.
در مورد نرخ پذیرش‌ها، توجه داشته باشید که این‌ها نرخ‌های کلی پذیرش هستند و نرخ پذیرش داوطلبان داخلی استانی، خارج از استان و بین‌المللی تفاوت قابل توجهی با این آمار دارند. جزئیات بیشتر در مورد سهم هر گروه در زمینه‌های مختلف (برای مثال، اینکه هر دانشکده پزشکی به دانشجویان جدیدالورود هر گروه چند سهمیه اختصاص می‌دهد) را می‌توانید در وب‌سایت هر دانشکده یا در راهنمای AFMC در زمینه پذیرش‌های دانشکده‌های پزشکی کانادا پیدا کنید.
لازم به ذکر است رتبه‌های جهانی مبتنی بر فهرست برترین دانشگاه‌های پزشکی سال 2021 در رتبه‌بندی تایمز (THE) هستند در حالیکه مبنای رتبه‌های ملی، فهرست برترین دانشکده‌های پزشکی/دکتری سال 2021 در رتبه‌بندی مکلین است.
دانشکده‌های پزشکی که دانشجویان بین‌المللی کشورهای بدون قرارداد را می‌پذیرند
- رتبه: ششم در جهان؛ دوم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: گزارش نشده؛ طبق شایعات حدود 8.3%
- میانگین GPA پذیرش: 3.95-4
شهریه سال اول:
- مقیم کانادا: 23,090 دلار کانادا
- بین‌المللی: 91,760 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق OMSAS):
- پیشنیازهای علوم تجربی و انسانی
- حداقل GPA معادل 3.6-4
- نمره MCAT با حداقل 125 در هر بخش
- چهار بیانیه شخصی 250 کلمه‌ای در پاسخ به پرسش‌های مطرح شده
- شرح سوابق تا 32 فعالیت + سه توضیح 250 کلمه‌ای
- 3 معرفی‌نامه
- مصاحبه شخصی اصلاح شده
- رتبه: یازدهم در جهان؛ چهارم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 6.7%
- میانگین GPA پذیرش: 3.88-4
شهریه سال اول:
- مقیم کانادا: 25،130 دلار کانادا
- بین‌المللی: 95،000 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق OMSAS):
- حداقل GPA معادل 3-4
- CASPer
- نمره MCAT با حداقل 6 در بخش استدلال کلامی یا 123 در بخش تحلیل و استدلال انتقادی؛ سایر بخشهای مد نظر قرار نمیگیرند
- شرح سوابق
- 3 معرفی‌نامه
- MMI
- رتبه: 24 در جهان؛ اول در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 7.5% (تا دو سهمیه به دانشجویان بین‌المللی اختصاص مییابد)
- میانگین GPA پذیرش: 3.88-4
شهریه سال اول:
- مقیم داخل استان: 5،508 دلار کانادا
- مقیم خارج از استان: 17،191 دلار کانادا
- بین‌المللی: 45،751 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- پیشنیازهای علوم تجربی
- CASPer
- نمره MCAT (اگر مقطع کارشناسی خارج از کانادا انجام شده باشد) با حداقلی معادل 508+ (اگر تعداد داوطلبان کم باشد، ممکن است نمرات پایین‌تر هم پذیرفته شوند)
- CV و ضامنها (verifiers)
- MMI
- رتبه: 65 در جهان؛ یازدهم در کشور (به همراه یک دانشگاه دیگر)
- زبان آموزش: فرانسوی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 16.6% (دو سهمیه به دانشجویان بین‌المللی اختصاص مییابد)
- میانگین GPA پذیرش: منتشر نشده
شهریه سال اول:
- مقیم داخل استان: 4،000 دلار کانادا
- مقیم خارج از استان: 12،280 دلار کانادا
- بین‌المللی: 30،100 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- مدرک مهارت در فرانسوی
- پیشنیازهای علوم تجربی و علوم انسانی
- CASPer
- MMI اصلاح شده (به طور مشترک با لاوال و شربروک)
- رتبه: 151 تا 175 در جهان؛ یازدهم در کشور (به همراه یک دانشگاه دیگر)
- زبان آموزش: فرانسوی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 24%
- میانگین GPA پذیرش: منتشر نشده
شهریه سال اول:
- مقیم داخل استان: 4،175 دلار کانادا
- مقیم خارج از استان: 12،975 دلار کانادا
- بین‌المللی: 34،561 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- مدرک مهارت در فرانسوی
- پیشنیازهای علوم تجربی و علوم انسانی
- MMI اصلاح شده (به طور مشترک با مونترال و شربروک)
- رتبه: 151 تا 175 در جهان؛ پنجم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 4.1% (تا 5 سهمیه به دانشجویان بین‌المللی اختصاص مییابد)
- میانگین GPA پذیرش: منتشر نشده
شهریه سال اول:
- مقیم کانادا: 24،923 دلار کانادا
- بین‌المللی: 88،181 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق OMSAS):
- نمره MCAT
- CASPer
- شرح سوابق
- 3 معرفی‌نامه
- MMI + مصاحبه میزگردی
- رتبه: در جهان رتبه‌بندی نشده؛ سیزدهم در کشور
- زبان آموزش: فرانسوی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 12.5%
- میانگین GPA پذیرش: منتشر نشده
شهریه سال اول:
- مقیم داخل استان: 4،767 دلار کانادا
- مقیم خارج از استان: 12،985 دلار کانادا
- بین‌المللی: 28،615 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- مدرک مهارت در فرانسوی
- پیشنیازهای علوم تجربی و علوم انسانی
- CASPer
- MMI اصلاح شده (به طور مشترک با مونترال و لاوال)
دانشکده‌های پزشکی که دانشجویان بین‌المللی کشورهای بدون قرارداد را نمی‌پذیرند
- رتبه: 39 در جهان؛ سوم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 12.8%
- میانگین GPA پذیرش: 0.88-1
- شهریه سال اول: 19،218 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- حداقل GPA معادل 0.75-1 برای داوطلبان داخل استان یا 0.85-1 برای داوطلبان خارج از استان
- دوره الزامی انگلیسی ضمن تحصیل (نمره آن بخشی از نمرات ترم است)
- نمره MCAT با حداقل معادل 124 در هر بخش
- فهرست فعالیت‌های فوق برنامه با توضیحات مختصر و ضامنها
- MMI
- 3 معرفی‌نامه بعد از مرحله مصاحبه
- رتبه: 77 در جهان؛ هشتم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی و فرانسوی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 7.5%
- میانگین GPA پذیرش: منتشر نشده
- شهریه سال اول: 25،487 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق OMSAS):
- حداقل GPA معادل 3.5-4
- پیشنیازهای علوم تجربی
- CASPer
- شرح سوابق
- مصاحبه میزگردی
- رتبه: 78 در جهان؛ ششم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 12.4%
- میانگین GPA پذیرش: 3.81-4
- شهریه سال اول: 12،887 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- حداقل GPA معادل 3/3-4 برای داوطلبان داخل استان یا 5/3-4 برای داوطلبان خارج از استان
- نمره MCAT با حداقل 124 در هر بخش؛ داوطلبان خارج از استان می‌بایست در CARS نمره 128+ بیاورند
- CASPer
- فهرست فعالیت‌های فوق برنامه با توضیحات مختصر و ضامنها
- دو معرفی‌نامه
- MMI + مصاحبه میزگردی
- رتبه: 126 تا 150 در جهان؛ هشتم در کشور (به همراه یک دانشگاه دیگر)
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 15%
- میانگین GPA پذیرش: 3.78-4
- شهریه سال اول: 17،685 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- حداقل GPA معادل 3.2-4 برای داوطلبان داخل استان یا 3.8-4 برای داوطلبان خارج از استان
- نمره MCAT با حداقل 128 در بخش CARS برای داوطلبان خارج از استان
- توضیح مختصری از 10 تجربه فوق برنامه برتر در گذشته
- سه معرفی‌نامه
- MMI
- رتبه: 126 تا 150 در جهان؛ هشتم در کشور (به همراه یک دانشگاه دیگر)
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 10.5%
- میانگین GPA پذیرش: 3.7-4
- شهریه سال اول: 26،652 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق OMSAS):
- نمره MCAT
- شرح سوابق
- 3 معرفی‌نامه
- مصاحبه میزگردی
- رتبه: 201 تا 250 در جهان؛ ششم در کشور
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 11.1%
- میانگین GPA پذیرش: 3.86-4
- شهریه سال اول: 23،000 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- حداقل GPA معادل 3.3-4 برای داوطلبان مقیمMaritime یا 3.7-4 برای داوطلبان خارج از Maritime
- نمره MCAT با حداقل 128 در تمام بخشها (حداقل نمره کل به GPA بستگی دارد)
- CASPer
- پنج مقاله کوتاه 250 کلمه‌ای + مقاله 250 کلمه‌ای برای دانشجویان خارج از Maritime در ارتباط با منطقه Maritimes
- فهرست فعالیت‌ها با توضیحات مختصر و ضامنها (تا 7 مورد برای هر یک از 3 بخش)
- سه معرفی‌نامه
- MMI
- رتبه: 201 تا 250 در جهان؛ چهاردهم در کشور (به همراه یک دانشگاه دیگر)
- زبان آموزش: انگلیسی یا فرانسوی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 16.1%
- میانگین GPA پذیرش: 4.18-4.5
- شهریه سال اول: 8،360 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- حداقل GPA معادل 3.3-4.5 (توصیه می‌شود داوطلبان دارای GPAهای پایین‌تر از 3.94-4.5 درخواست ندهند)
- نمره MCAT (توصیه می‌شود داوطلبان دارای نمره کمتر از 515 درخواست ندهند)
- CASPer
- MMI
- معرفینامهها بعد از مرحله مصاحبه
- رتبه: 301 تا 400 در جهان؛ در کشور رتبه‌بندی نشده
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 14.9%
- میانگین GPA پذیرش: 3.58-4
- شهریه سال اول: 14،250 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق caRMS):
- نمره MCAT
- CASPer
- دو معرفی‌نامه
- MMI + مصاحبه میزگردی
(لازم به ذکر است که دانشگاه مموریال از 1 ژوئن 2021، پذیرش دانشجوهای بین‌المللی را متوقف می‌کند)
- رتبه: 301 تا 400 در جهان؛ چهاردهم در کشور (همراه یک دانشگاه دیگر)
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 23.66%
- میانگین GPA پذیرش: 0.88-1
- شهریه سال اول: 17،998 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش:
- حداقل GPA معادل 0.75-1 برای داوطلبان داخل استان یا 0.85-1برای داوطلبان خارج از استان
- نمره MCAT با حداقل 492 برای داوطلبان داخل استان (حداقل نمره هر بخش 122-123) یا 510 برای داوطلبان خارج از استان (حداقل نمره هر بخش 127)
- CASPer
- سه معرفی‌نامه
- MMI
- رتبه: در جهان رتبه‌بندی نشده؛ در کشور رتبه‌بندی نشده
- زبان آموزش: انگلیسی
آمار پذیرش:
- نرخ پذیرش: 3.7%
- میانگین GPA پذیرش: 3.8-4
- شهریه سال اول: 23،247 دلار کانادا
الزامات درخواست پذیرش (از طریق OMSAS):
- حداقل GPA معادل 3-4
- شرح سوابق
- مقالات کوتاه در پاسخ به 4 پرسش تکمیلی
- 3 معرفی‌نامه
- MMI
بورسیه‌های پزشکی برای دانشجویان بین‌المللی در کانادا
آیا برای یافتن اطلاعات مربوط به بورسیه تحصیلی کانادا و مشخصا بورسیه‌های پزشکی برای دانشجویان بین‌المللی مقطع کارشناسی تلاش کردید اما چیزی نیافتید؟ اگر مطمئن نیستید که می‌توانید این اطلاعات را از کدام سایت به دست بیاورید پس با اپلای استار تماس بگیرید چراکه ما اطلاعات مربوط به تمامی مدرک‌ها و دانشگاه‌های مرتبط با رشته‌های پزشکی و پرستاری را به شما ارائه میدهیم و شما را در تمام مراحل اخذ پذیرش همراهی میکنیم. رشته تحصیلی پزشکی می‌تواند پژوهشگرانی را در طیف وسیعی از مشاغل پرورش دهد، البته اکثر افراد ترجیح می‌دهند پیش از ورود به بازار کار، تحصیلات خود را تا بالاترین مقاطع ممکن ادامه بدهند. فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی، بسته به سوابق تحصیلی و کاری، برای مثال، ممکن است یک پزشک عمومی، پرستار دارای پروانه رسمی، مربی بهداشت، محقق پزشکی، مدیر سلامت، تکنسین پزشکی قانونی یا کارشناس فن‌آوری آزمایشگاه‌های بالینی شوند.
فرآیند اپلای برای تحصیل در خارج از کشور می‌تواند بسیار طاقت‌فرسا و البته گران قیمت باشد. برای همین، ما فهرستی از بورسیه‌هایی کانادایی موجود برای دانشجویان بین‌المللی علاقه‌مند به تحصیل در کانادا تهیه کرده‌ایم که در ادامه آن را خواهید دید. دولت و بسیاری از مؤسسات آموزش عالی کانادا فرصت‌هایی را جهت دستیابی دانشجویان بین‌المللی به بورسیه‌ها، کمک‌های مالی یا کمک هزینه‌های تحصیلی فراهم کرده‌اند، تا این دانشجویان بتوانند، از این طریق هزینه‌های تحصیل خود را تأمین کنند.
برخلاف وام، پولی که از یک طرح بورسیه دریافت می‌شود نیازی به بازپرداخت ندارد. اگر مایل به درخواست برای بورسیه هستید، بسیار مهم است که فرآیند درخواست را کاملاً درک کرده و مطابق ددلاین‌های تعیین شده توسط مؤسسه یا سازمان تأمین کننده بورسیه عمل کنید.
غالباً، شرایط لازم و بسته‌های درخواست، برای بورسیه‌های مختلف متفاوت هستند. برای مثال، برخی از بورسیه‌ها از متقاضی یک مقاله شخصی و یا معرفی‌نامه از مدرسان یا کارفرمایان سابق او طلب می‌کنند. برخی دیگر از بورسیه‌ها هم برمبنای عملکرد تحصیلی، دستاوردهای فوق برنامه یا سایر مهارت‌های خلاقانه اعطا می‌شوند.
لازم به ذکر است که ددلاین‌ها و الزامات مورد نیاز مطرح شده در اینجا قابل تغییر بوده و بنابراین توصیه می‌شود برای کسب اطلاعات بیشتر و آگاهی از ددلاین‌های جدید با اپلای استار تماس بگیرید.
رقابت بورسیه تحصیلی کاناداویزا به اعضاء CanadaVisa Study Hub فرصت بردن 500 دلار را می‌دهد. در این رقابت، هر ماه یک عضو جدید با قرعه‌کشی به عنوان برنده انتخاب می‌شود. این رقابت با هدف حمایت از دانشجویان بین‌المللی فعلی و فارغ‌التحصیلان شاغل در کانادا طراحی شده است.
این رقابت در Study Hub انجام می‌شود که یک پورتال آنلاین است که برای آن دسته از دانشجویان بین‌المللی که مایل‌اند از فرصت حضور خود در کانادا به عنوان دانشجویان یا فارغ‌التحصیلان بین‌المللی بهترین استفاده را ببرند طیف وسیعی از ابزارها و منابع را فراهم می‌سازد.
شرایط لازم:
- عضو CanadaVisa Study Hub باشید
- مجوز تحصیل یا مجوز کار بعد از تحصیل معتبر داشته باشید
- مدرکی دال بر ثبت‌نام در یک مؤسسه آموزش عالی کانادایی ارائه دهید
ددلاین: ددلاینی مشخص نشده
کانادا در راستای تعهداتش جهت مشارکت در تحقیقات بین‌المللی، با همکاری سازمان‌هایی در سراسر دنیا و از طریق فرصت‌های تحقیقاتی در مؤسسات آموزش عالی کانادایی، از ارتقا آموزش در سطح بین‌المللی حمایت می‌کند. مبلغ بورسیه‌های ارائه شده توسط Global Affairs Canada به طول و مقطع تحصیلی بستگی دارد. اما در کل، این بورسیه‌ها از 7،200 تا 14،700 دلار هستند.
شرایط لازم:
برای درخواست بورسیه‌ها، فلوشیپ‌ها (بورسیه‌های تحقیقاتی) و جوایز اعطا شده از طریق Global Affairs Canada می‌بایست شرایط هر بورسیه را به طور جداگانه بررسی کنید. همچنین، برای بسیاری از بورسیه‌ها می‌بایست یک درخواست از طرف مؤسسه مقصد ارائه شود. بنابراین، حتماً باید تمامی مدارک مورد نیاز را آماده کرده و با دانشکده مقصد هماهنگ کنید.
البته فعلاً، یک سری بورسیه‌های دولتی در قالب برنامه‌های تبادل کوتاه مدت، بورسیه‌های تحصیل آنلاین و پروژه‌های تحقیقاتی ارائه می‌شود.
این بورسیه‌ها عبارتند از
Canada-ASEAN Scholarships،Emerging Leaders in the Americas Program (ELAP)، Canada-China Scholars’ Exchange Program وCanada-Chile Leadership Exchange Scholarship
ددلاین: به نوع بورسیه بستگی داشته و فرصت استفاده از بورسیه‌ها در طول سال به صورت دوره‌ای فراهم می‌شود.
برنامه بورسیه CGSM برای آن دسته از دانشجویان بین‌المللی است که دارای اقامت دائم هستند. هدف این برنامه حمایت از تحقیقات این دانشجویان در زمینه‌های سلامت، علوم طبیعی و یا مهندسی، و علوم اجتماعی و یا علوم انسانی است. این بورسیه به مبلغ 17،000 دلار تا 12 ماه پرداخت می‌شود.
این برنامه سالانه به حدود 2،000 تن از دانشجویانی که در مؤسسات آکادمیک کانادایی واجد شرایط ثبت‌نام کرده‌اند کمک می‌کند. برای درخواست CGSM می‌بایست:
- شهروند یا دارای اقامت دائم کانادا باشید
- در یک رشته تحصیلات تکمیلی در مقطع کارشناسی ارشد یا دکتری یک مؤسسه‌ی کانادایی دارای سهمیه CGSM ثبت‌نام کرده، درخواست پذیرش داده یا قصد درخواست برای پذیرش تمام وقت داشته باشید
- قبلاً CGSM دریافت نکرده باشید (استثنائاتی وجود دارد)
- در هر دو سال اخیر تحصیلتان (طبق ضوابط دانشگاهی که در آن درس می‌خوانید) معدل الف بوده باشید.
بورسیه تحصیلات تکمیلی انتاریو (OGS) به دانشجویان مقطع تکمیلی کمک می‌کند که هزینه‌های تحصیل خود در دانشگاهی که در این برنامه مشارکت دارد را تأمین کند. مبلغ بورسیه بسته به تعداد ترم‌های تحصیل 10،000 و 15،000 دلار است.
هزینه این بورسیه توسط دولت استان انتاریو و دانشگاه محل تحصیل دانشجو تأمین می‌شود. معیار ارزیابی برای دریافت این بورسیه جایگاه تحصیلی، مهارت‌های تحقیقاتی، و تجربه داوطلبی/رهبری است.
انتاریو سالانه حدود 30 میلیون دلار برای برنامه OGS هزینه می‌کند.
شرایط لازم:
برای اینکه کاندیدای دریافت این بورسیه شوید:
- در رشته‌ای در مقطع کارشناسی ارشد یا دکتری ثبت‌نام کرده باشید
- دو ترم یا بیشتر (مجموعاً 21 تا 52 هفته) را گذرانده باشید
- مجوز تحصیل معتبر داشته باشید
- در یکی از دانشگاه‌های انتاریو که در این برنامه مشارکت دارند تحصیل کنید
ددلاین: به گروه آموزشی/دوره تحصیلی‌تان بستگی دارد.
بورسیه تحصیلات تکمیلی وانیر کانادا (Vanier CGS) مبلغی معادل 50،000 دلار است که به مدت سه سال به دانشجویان دکتری مشغول به تحصیل در یک دانشگاه کانادایی پرداخت می‌شود.
دولت کانادا در سال 2008 Vanier CGS را با هدف جذب استعدادهای برتر جهانی و تبدیل کردن این کشور به قطب اصلی تحقیقات و آموزش عالی راه اندازی کرد.
دولت کانادا Vanier CGS را سالانه به 167 متقاضی جدید اعطا می‌کند.
شرایط لازم:
دریافت‌کنندگان این بورسیه بر مبنای مهارت‌های رهبری و برتری تحصیلی (academic excellence) در مقطع تحصیلات تکمیلی انتخاب می‌شوند.
معمولاً برای آنکه کاندیدای دریافت بورسیه وانیر شوید باید:
- در مقطع دکتری در یک دانشگاه کانادایی ثبت‌نام کنید
- عملکردتان مطابق معیارهای برتری تحصیلی، پتانسیل تحقیق و رهبری باشد
- از طرف دانشگاهی که برای تحصیل انتخاب کرده‌اید به عنوان کاندید معرفی شوید
ددلاین: در حال حاضر متقاضی جدیدی نمی‌پذیرد.
دولت انتاریو در سال 2010 برنامه OTS را برای جذب بهترین دانشجویان بین‌المللی جهت شرکت در دوره‌های دکتری این استان راه اندازی کرد.
مبلغ بورسیه OTS سالانه 40،000 دلار بوده و بعد از سال اول پرداخت آن به طور خودکار هر سه سال یکبار تمدید می‌شود. به این منظور، دریافت کننده این بورسیه می‌بایست جایگاه تحصیلی خوب خود را حفظ کرده و به طور مداوم مطابق با شرایط لازم برای OTS عمل کند.
شرایط لازم:
برای اینکه بتوانید کاندید دریافت OTS شوید باید:
- یک مجوز معتبر تحصیل در کانادا داشته باشید
- قصد ادامه تحصیل تمام وقت در مقطع دکتری را داشته باشید
- تجربه و پتانسیل بی‌نظیری در زمینه تحقیق و همچنین سوابق تحصیلی چشمگیری داشته باشید
- در زمان شروع پرداخت بورسیه و در طول مدت پرداخت آن به صورت تمام وقت در مقطع دکتری در حال تحصیل در یک دانشگاه کانادایی باشید.
دانشجویان بین‌المللی حاضر در آن دسته از دانشگاه‌های انتاریو که در برنامه OTS مشارکت دارند، می‌توانند از این بورسیه استفاده کنند.
دانشگاه‌ها و کالج‌های کانادا در بدو ورود به دانشجویان بین‌المللی بورسیه‌های منحصربه‌فردی اعطا می‌کنند. این پاداش‌ها و یا فلوشیپ‌ها بر اساس صلاحیت و جایگاه تحصیلی و همچنین طول دوره تحصیل به دانشجویان اعطا می‌شوند.
برخی از مهمترینِ این بورسیه‌ها عبارتند از:
- بورسیه ورودی بین‌المللی کالج هامبر به مبلغ 1،000 تا 1،500 دلار.
- فلوشیپ‌های تحصیلات تکمیلی دانشگاه مانیتوبا از 14،00 تا 18،000 دلار (بسته به اینکه در مقطع کارشناسی ارشد باشید یا دکتری)
- پاداش‌های تحصیلات تکمیلی دانشگاه کلگری از 100، تا 40،000 دلار برای رشته‌های تحصیلی مختلف.
- فلوشیپ‌های رهبری جهانی دانشگاه بریتیش کلمبیا که به مدت چهار سال و به مبلغ سالانه 18،200 دلار به شهروندان کشورهای در حال توسعه که در مقطع دکتری این دانشگاه مشغول به تحصیل هستند اعطا می‌شود.
- بورسیه‌های تحصیلی دانشگاه دالهوزی تا مبلغ 40،000 دلار که به آن دسته از دانشجویان بین‌المللی که قصد تحصیل در این دانشگاه را دارند اعطا می‌شود.
سوالات متداول در مورد تحصیل پزشکی در کانادا
در حدود 3 تا 4 چهار سال
برای تحصیل در رشته پزشکی داشتن مدرک زبان الزامی است. نمرات بالا در زبان انگلیسی یا فرانسوی شانس شما را در اخذ پذیرش بالا میبرد.
استان های مانیتوبا و انتاریو و ساسکاچوان معمولا سختگیری های کمتری دارند.
