معرفی دانشگاه هومبولت برلین آلمان

دانشگاه هومبولت برلین (مخفف HU برلین) یک دانشگاه در بخش مرکزی برلین، آلمان است. این دانشگاه توسط فردریک ویلیام سوم به ابتکار ویلهلم فون هومبولت ، یوهان گوتلیب فیچت و فردریش ارنست دانیل شلایرماخر به عنوان دانشگاه برلین در سال 1809 تأسیس شد و در سال 1810 افتتاح شد و آن از قدیمی ترین دانشگاه ها می باشد. دانشگاه از سال 1810 تا زمان بسته شدن در سال 1945 ، به نام دانشگاه فریدریش ویلهلم نام داشت. این دانشگاه نام فعلی خود را به افتخار ویلهلم فون هومبولت در سال 1949 دریافت کرد.

این دانشگاه به 9 دانشکده تقسیم شده است، از جمله دانشکده پزشکی آن که با دانشگاه آزاد برلین مشترک است دارای 32000 دانشجو است و برنامه هایی در حدود 189 رشته از مقطع کارشناسی تا دکترا را ارائه می دهد. پردیس اصلی آن در بلوار “اونتر دن لیندن” در مرکز برلین واقع شده است. این دانشگاه در سراسر جهان به عنوان پیشگام در الگوی آموزش عالی شناخته می شود، که بر سایر دانشگاه های اروپایی و غربی به شدت تأثیر گذاشته است.

توسط برخی افراد این دانشگاه بعنوان دانشگاه برتر جهان برای علوم طبیعی در طول قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تلقی می شد، زیرا این دانشگاه با پیشرفت های اساسی در فیزیک و علوم دیگر توسط اساتید آن مانند آلبرت انیشتین در ارتباط است. دانشکده های سابق و فارغ التحصیلان برجسته شامل فیلسوفان برجسته، جامعه شناسان، هنرمندان، حقوقدانان، سیاستمداران، ریاضیدانان، دانشمندان و سران ایالت ها هستند.

دانشگاه برلین در 16 اوت 1809 به ابتکار سیاستمدار آموزشی لیبرال پروس ویلهلم فون هامبولت توسط پادشاه فردریش ویلهلم سوم، در دوره نهضت اصلاحات پروس تأسیس شد. این دانشگاه در کاخی ساخته شده است که از سال 1748-1766  برای مرحوم شاهزاده هنری، برادر کوچکتر فردریک بزرگ ساخته شده است. اولین سخنرانی های غیررسمی در زمستان 1809 در ساختمان برگزار شد. هومبولت در هنگام راه اندازی دانشگاه با مقاومت زیادی در برابر ایده های خود روبرو شد. وی استعفای خود را در آوریل 1810 به پادشاه تسلیم كرد  و هنگام افتتاح آن در پاییز حضور نداشت. اولین دانشجویان در 6 اکتبر 1810 پذیرفته شدند و ترم اول در 10 اکتبر 1810 با 256 دانشجو و 52 مدرس  در دانشکده های حقوق، پزشکی، کلام و فلسفه تحت نظارت تئودور شومالز آغاز شد. این دانشگاه 15 اکتبر 1810 را به عنوان تاریخ افتتاح خود جشن می گیرد. از سال 1828 تا 1945، به افتخار بنیانگذار آن، دانشگاه فریدریش ویلهلم نامگذاری شد. لودویگ فوئرباخ، آن موقع یكی از دانشجویان، در سال 1826 در مورد این دانشگاه اظهار نظر كرد: در اینجا مشكلی وجود ندارد؛ در هیچ دانشگاه دیگری نمی توانید چنین اشتیاقی را برای كار پیدا كنید، چنین علاقه و تمایلی به علوم، آرامش و سکوت.

این دانشگاه در دو قرن گذشته محل تحصیل بسیاری از بزرگترین متفکران آلمان بوده است، از جمله آنها فیلسوف آرمانگرای ذهنی یوهان گوتلیب فیچه، فریدریش شایرماخر، فریدریش شایرماخر، فیلسوف آرمانی مطلق هگل، نظریه پرداز حقوقی رمانتیک فردریش کارل فون ساوینی، فیلسوف آرتور شوپنهاوئر، فیلسوف فردریش شلینگ، منتقد فرهنگی والتر بنیامین، فیزیکدانان مشهور آلبرت انیشتین و ماکس پلانک.

بنیانگذاران نظریه مارکسیستی، کارل مارکس و فردریش انگلس نیز در دانشگاه حضور داشتند، همانطور که شاعر هاینریش هاین، رمان نویس آلفرد دابلین، بنیانگذار ساختارگرایی فردیناند دو سوسور، کارل لیبکنخت بنیانگذار حزب کمونیست آلمان و همچنین جراح تاثیر گذار یوهان فردریش دیفنباخ در اوایل دهه 1800 نیز از این دانشگاه بوده اند.

ساختار دانشگاههای تحقیقاتی آلمان به عنوان الگویی برای مؤسساتی مانند دانشگاه جان هاپکینز عمل کرده است. علاوه بر این، ادعا شده است که “دانشگاه” هومبولت “به الگویی برای سایر کشور های اروپا تبدیل شده است که اصل آن تدریس و پژوهش، تحقیق و پرورش دانشمندان است.

این دانشگاه 9 دانشکده دارد که در زیر عنوان شده است:

دانشکده حقوق

دانشکده ریاضی و علوم طبیعی (جغرافیا، علوم کامپیوتر، ریاضیات، شیمی، فیزیک)

دانشکده علوم زندگی (کشاورزی و باغداری، زیست شناسی، روانشناسی)

دانشگاه علوم پزشکی برلین (به طور مشترک با دانشگاه آزاد برلین)

دانشکده فلسفه (فلسفه، تاریخ، مردم شناسی اروپا، ادبیات ،زبانشناسی، مطالعات اسکاندیناوی، مطالعات انگلیسی و آمریکایی، مطالعات اسلاو و فلسفه کلاسیک)

دانشکده علوم انسانی و علوم اجتماعی (علوم اجتماعی، مطالعات فرهنگی / هنر، مطالعات آسیایی و آفریقایی (شامل باستان شناسی)، علوم ورزشی، مطالعات توانبخشی، آموزش و مدیریت کیفیت در آموزش و پرورش)

دانشکده الهیات

دانشکده اقتصاد و مدیریت بازرگانی

علاوه بر این ، دو مؤسسه مستقل که بخشی از دانشگاه هستند وجود دارد:

مرکز مطالعات انگلیس (به آلمانی: Großbritannienzentrum)

موزه موزه تاریخ طبیعی (für Naturkunde)

هنگامی که کتابخانه سلطنتی ناکافی شد، کتابخانه جدیدی در سال 1831 تأسیس شد، اولین بار در چندین مکان موقتی واقع شد. در سال 1871-1874 با طراحی یک معمار امانوئل اسپایکر یک ساختمان اختصاصی برای کتابخانه ساخته شد و از آن زمان همواره جزو کتابخانه های مطرح آلمان بوده است.

در جریان سوختن کتاب ها در سال 1933، هیچ جلد کتابی از کتابخانه دانشگاه نابود نشد. همچنین  تلفات ناشی از جنگ جهانی دوم نسبتاً اندک بود. در سال 2003، كتابهای مرتبط با علوم طبیعی به كتابخانه تازه تأسیس در پردیس آدلرزف كه فقط مختص علوم طبیعی اختصاص یافته بود، منتقل شدند.

درمجموع، كتابخانه دانشگاه حاوی حدود 6.5 میلیون جلد کتاب و 9000 مجله و یكی از بزرگترین كتابخانه های دانشگاهی در آلمان است.

در سال 2020، رتبه بندی دانشگاه جهانی QS بریتانیا، دانشگاه هومبولد رتبه 120 را در کل در جهان بدست آورد. رتبه های موضوعی آن عبارتند از: بیست و یکم در تاریخ باستان، بیست و یکم در هنر و علوم انسانی و دوازدهم در فلسفه.

رتبه بندی جهانی آموزش عالی بریتانیا تایمز در رتبه بندی 2019 دانشگاه هومبولتت را به عنوان دانشگاه 67 برتر دنیا و چهارم در آلمان معرفی کرد.